“De goede krijger zorgt er eerst voor dat hij niet kan verliezen en wacht dan op een kans om de vijand te verslaan. Niet verliezen is in je eigen handen, maar de mogelijkheid de vijand te verslaan wordt door de vijand geboden. ”

Sun Zu

Wanneer we niet willen verliezen is het van belang om onoverwinnelijk te worden, dit kunnen we doen door zaken te hebben die we goed kunnen verdedigen. Maar Sun Zu legt ook uit dat we niet altijd maar kunnen blijven verdedigen. Met verdedigen alleen kunnen we geen oorlog winnen. Het Amerikaanse leger noemt dit het principe van het offensiefⁱ: “Seize, retain, and exploit the initiative.” Wanneer wij het initiatief nemen dwingen we de vijand om te reageren. Wanneer we het offensief nemen kunnen we de vijand aanvallen op zijn zwakten. Wanneer de vijand de aanval doet en wij aan het verdedigen zijn, kan hij juist kiezen waar hij ons aanvalt en onze zwakke plekken kiezen.

In de kerk zijn we vaak geneigd om te wachten tot de Geest ons leidt. Maar de Bijbel roept ons juist op om in actie te komen: “Zo is ook het geloof als het geen werken heeft, in zichzelf dood (Jakobus 2:17).” Nogmaals, we moeten in actie komen. We moeten niet gaan zitten wachten tot de Geest wat doet. Wij moeten actie gaan ondernemen en dan zal de Geest ons bijstaan. Er zijn veel liederen die in de kerk gezongen worden die juist een houding van wachten uitspreken: Zend uw Heilige Geest, zend uw vuur, zend vernieuwing, herleving, opwekking en ga zo maar verder. Ik zal een geheim verklappen. God heeft Zijn Heilige Geest al gegeven, nu zegt Hij: Ga, ga, ga!

“Ga dus op weg (…) En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld (Matt 28:19-20, NBV, nadruk toegevoegd).”

Jezus roept ons tot actie. Wij zijn aan zet. Op het moment dat we gaan zitten wachten geven we onze zet aan de vijand. Ik wil niet ontkennen dat er tijden van wachten zijn, maar zelfs in die tijden kun je actie ondernemen. Je kunt bidden, je kunt proclameren, je kunt mensen over Jezus vertellen, en nog zoveel dingen. Maar het heeft geen zin om God te vragen om dingen te doen die Hij 2000 jaar geleden al gedaan heeft! De Geest is er al, en Hij woont in jou. Jezus is al met je, tot het einde der aarde! Stop met smeken dat Hij komt en ga leven alsof Hij er is, dan heb je opwekking! Dat is opwekking!

In de kerk zijn we vaak bezig met verdedigen. We zoeken naar goddelijke genezing voor onszelf, in plaats van goddelijke gezondheid, of we bidden voor voorziening in plaats van voorspoed. Dit levert helaas ook een vervelend probleem op. Verdediging is op onszelf gericht. Wanneer we altijd bezig zijn met wat de vijand in ons leven doet kunnen we niet de vijand gaan verslaan in de levens van mensen om ons heen. Hoeveel mensen vragen zich niet af of ze voor de genezing van een ander kunnen bidden wanneer ze zelf nog ziek zijn? En hoe kunnen we geven aan de armen, als we zelf niet voorspoedig zijn? Wat gaat er gebeuren als we als kerk het offensief gaan nemen? We hoeven niet te gissen, want dit is door de kerkgeschiedenis heen voortdurend gedaan! Het Goede Nieuws is over de wereld verspreid, gemeenschappen zijn uit armoede gehaald, en mensen hebben hun leven gegeven voor het helpen van anderen. Grote mannen Gods hebben opwekkingen zien plaatsvinden en er is aan miljoenen mensen goddelijke genezing bediend. Maar geen enkele opwekking werd geleid door iemand die thuis op de bank Netflix zat te kijken. Nee, het waren mensen die het offensief namen. Ze stapten uit in genezing, zoals John G. Lake, of in verkondiging van bekering, zoals Charles Finney. Weer anderen riepen op om te strijden voor de armen, denk bijvoorbeeld aan William Booth de oprichter van het Leger des Heils, of George Müller, die door gebed alleen voor honderden wezen zorgde. Ruimte ontbreekt om te schrijven over de kerkvaders en de vele heiligen die door God gebruikt werden voor grote wonderen. Maar wonderen en vernieuwingsbewegingen zijn in de kerkgeschiedenis nooit weg geweest.ⁱⁱ

Initiatief in geestelijke oorlog

Sun Zu schrijft dat “bedreven strategen posities vast[stellen[ waar ze niet kunnen verliezen en [dan geen kans] missen (…) de vijand aan te vallen.” Een leger dat gaat verliezen begint eerst te vechten voordat het na gaat denken over hoe te winnen.

Ten eerste moeten we beseffen dat satan erg goed is in het gebruiken van het offensief. Twijfel zaaien, financiële tegenvallers, ziekte bij jezelf of je naaste zijn enkele voorbeelden die we allemaal kennen. Ook kan je denken aan ruzies en kerkscheuringen. De duivel probeert ons te verdelen om van daaruit over ons te heersen. Ook van buitenaf valt hij aan, door middel van overheidsregels die samenkomsten verbieden, negatieve media-aandacht, sektes en valse religies die valse leer verspreiden en heksen die vervloekingen uitsprekenⁱⁱⁱ. Wanneer we deze tactieken gaan doorzien kunnen we ook op de juiste manier gaan reageren. We moeten in de eerste plaats vechten met geestelijke wapens en niet met natuurlijke wapens die door mensen bedacht zijn. Pas in de tweede plaats kunnen we kijken naar eventuele menselijke oplossingen, zoals bijvoorbeeld medicijnen of rechtzaken. Alles begint en eindigt met gebed.

Ten tweede moeten we beseffen dat ook wij het initiatief kunnen nemen. Wij mogen voortdurend aanvallen. Hierin is het belangrijk een agressieve houding in te nemen tegenover de vijand. Let op: geen agressieve houding tegen onze medemensen. We zijn kinderen van God, dienaren van mensen, en heerser over de duivel. We mogen een heilige verontwaardiging ontwikkelen voor het duivelse wanbeleid dat satan al eeuwen voert. We mogen het zat zijn.

Laat onze ogen geopend worden voor de aanvallen van de duivel. En wanneer we een aanval van de duivel herkennen is het belangrijk om gelijk actie te ondernemen. Zoals Sun Zu schreef is het belangrijk om eerst te zorgen dat je niet verliest. Je hoeft niet precies te weten wat de aanval inhoud, voordat je deze kan afslaan. Sterker nog, de precieze details zouden zelfs gebruikt kunnen worden om twijfel te zaaien. Roep het in gebed een halt toe^iv. Ook hier zeg ik niet dat je nooit verder moet kijken naar details en diagnoses. Maar we moeten eerst het Koninkrijk zoeken!

Tot slot kunnen we het initiatief naar buiten nemen. We kunnen aanvallen tegen onze broeders en zusters, buren, leider en medemensen gaan herkennen en hier actief tegen gaan strijden door te bidden voor hun genezing, voorziening, voorspoed, etc. Voor sommige mensen kan dit aan de hand van straatevangelisatie, of door je actief in te zetten voor je naaste als vrijwilliger. Of je kiest voor een betaalde baan waarin je ziekte, armoede en wanhoop kan bestrijden. Pas wel op dat je niet probeert een geestelijke roeping op een natuurlijke manier te vervullen. Heb je een roeping om voor zieken te bidden, dan zal je nooit volledige vervulling kunnen vinden als arts of verpleegkundige. Maar zo’n beroep kan juist weer wel helpen om in contact te komen met mensen voor wie je kan bidden.

Doe alles in gebed, doe goed, wees rijk in goede werken, wees vrijgevig en bereid om samen te delen^v

Reflectievragen

• Welke opwekkingsbewegingen spreken jou aan?
• Hoe speelde het principe van initiatief een rol in deze opwekking?
• Welke aanvallen van de vijand herken je in je leven of die van je naasten?
• Welke initiatieven kan jij nemen om tot aanval over te gaan?