2023-04-28

“Ik ben het er niet helemaal mee eens.”

“Ik liep onlangs over een brug en zag een man op de rand staan, klaar om eraf te springen. Ik rende naar hem toe en riep: “Stop! Niet doen!”
“Waarom niet?” vroeg hij. “Er is nog zoveel om voor te leven” antwoorde ik
“Zoals wat dan?” vroeg hij.
“Bent u gelovig?”
“Ja” antwoordde hij.
“Christen of moslim?”
“Christen.”
“Ik ook. Bent u protestant of katholiek?”
“Protestant”
“Ik ook. hervormd of gereformeerd?”
“Gereformeerd.”
“Wauw, ik ook. Vrijgemaakt of synodaal?”
“Synodaal.”
“Ik ook. En dan nu zeker ook Samen op weg in de PKN?”
Hij zegt: “Nee, onze kerk doet niet mee.”
“Jij vuile ketter, sterf!” roep ik terwijl ik hem over de rand duw”
(aangepast overgenomen uit Bras en Daniëls, 2012)

Misschien is het iets overdreven, maar er zit wel een kern van waarheid in de bovenstaande mop. Hoe vaak heb ik niet iemand iets horen zeggen als:
“Dit boek moet je echt eens lezen. Ik ben het niet met alles eens wat erin staat, maar goed is het wel.”

Ook zelf zeg ik makkelijk iets in die trant.
Blijkbaar is het deel van onze cultuur dat we denken dat iets aanprijzen betekent dat we het 100% ergens mee eens zijn.
het ‘eens zijn’ is een heilige koe geworden in onze cultuur.

In de media zie ik hetzelfde fenomeen. Dit werd goed zichtbaar tijdens de Covidperiode. Wanneer er mensen waren die het niet volledig instemden met het algemeen geaccepteerde naratief kregen deze mensen geen plaats aan de tafel. Zelfs al waren dit experts in hun vakgebied.

Waarom is het met elkaar eens zijn zo belangrijk voor ons? Ik weet het niet. Het is namelijk onmogelijk om het 100% met elkaar eens te zijn. Ik ben het zelfs niet altijd 100% met mezelf eens!
Ik denk dat we in de kerk afmoeten van deze ‘eens’cultuur. Tegelijkertijd kunnen we misschien ook niet zomaar stoppen. Omdat onze cultuur blijkbaar verwacht dat wanneer we zoiets niet zeggen we ergens 100% mee eens zijn.

Ik weet nog niet goed wat een goed alternatief is. Maar ik weet wel zeker dat het nu niet goed is. Alsof mijn ‘het ermee eens zijn’ ook maar iets toevoegd of afdoet aan de waarheid van wat iemand ander schrijft.
Laatst hoorde ik Tom de Wal (Waar ik het natuurlijk ook niet 100% mee eens ben, haha) iets soortgelijks benoemen. Hij zei iets als: “Je bent het ook niet 100% met je eigen vrouw eens, maar introduceer je haar ook met ‘Dit is mijn vrouw, ik ben het niet in alles men haar eens’? Natuurlijk niet, en dat verwacht ook niemand van je!”

Ideeën, laat het weten. Hier heb ik het laatste denk ik nog niet over geschreven…

Bron: Bras, A., & Daniëls, W. (2012). Lopen twee blondjes door de Kalverstraat.